Code Rot: ตำนานแห่งซากระบบที่ไม่มีใครอยากแตะต้อง
ทำไม… code ถึง เสื่อมสภาพ?
ทำไมตอนที่เขียนใหม่ ๆ มันดูโอเค ทุกอย่างดูเข้าที่
แต่พอผ่านเวลาไป กลับกลายเป็นสิ่งที่เหมือนโครงสร้างโบราณที่กำลังทรุดโทรมลงเรื่อย ๆ
มันเกิดขึ้นได้ยังไง?
คุณน่าจะรู้… แต่ไม่มีใครอยากยอมรับหรอก
คุณกำลังเลื่อนหา bug
แต่สิ่งที่เจอ… คือซาก code ที่เหมือนเคยรุ่งเรืองมาก่อน
function ที่ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้
logic ที่เหมือนพันธะสัญญาโบราณ ไม่มีใครกล้าเปลี่ยน
ตัวแปรที่ตั้งชื่อเหมือนรหัสลับของจักรวาล
เลือดในหน้าคุณค่อย ๆ หายไป…
คุณหยุดมอง
และทันใดนั้น — นางฟ้าตัวน้อยกระซิบว่า
“แก้ได้นะ… แค่ clean มัน”
แต่เสียงตะโกนจากอีกฟากดังขึ้นทันที
“อย่าแตะมัน! ถ้าเธอพังมัน เธอต้องดูแลมัน… ตลอดไป”
คุณหนี
คุณ scroll ผ่านไป
คุณทิ้งมันไว้ในสภาพนั้น
นั่นแหละคือจุดเริ่มต้นของ code ที่กลายเป็นซาก
มันไม่ได้พังเพราะ bug แต่มันพังเพราะความกลัว — กลัวว่าถ้าแตะมัน มันจะพัง และเราจะต้องรับผิดชอบมันไปตลอด
แต่ทั้งหมดนั้น… เปลี่ยนไปได้
แค่คุณมี test
ทุกอย่างก็เปลี่ยน
เสียงปีศาจเงียบไป เพราะคุณมีเกราะ — test ที่คอยปกป้องคุณจากความกลัว
คุณกด run test… ทั้งแผงขึ้นเขียว
คุณเริ่มลงมือ
เปลี่ยนชื่อที่อ่านไม่ออก
แยกฟังก์ชันที่พันกัน
ย้าย class ให้ตรงที่มันควรอยู่
ทุกครั้งที่เปลี่ยน… คุณกด test
ทุกครั้ง… เขียว
ทุกครั้งที่คุณเปลี่ยน… test ยังคงเขียว
คุณเห็นแสง
คุณเห็นว่า code นี้สามารถ ฟื้นฟู ได้
และคุณใช้เวลาแค่ 5 นาที… เพื่อเปลี่ยนซากให้กลายเป็นระบบที่ “ยังหายใจอยู่”
เพราะคุณมี test
คุณทำตาม Boy Scout Rule ได้
“อย่าแค่แก้ bug แล้วเดินจากไป จงทิ้งร่องรอยความใส่ใจไว้ในทุก function ที่คุณเจอ”
ลองจินตนาการดู…
ไม่ต้องเป็นฮีโร่
ไม่ต้อง refactor ทั้งระบบ
แค่ลงมือวันละนิด
แค่กล้าสะกิด code ที่คนอื่นเมินผ่าน
แล้วโลกนี้จะมี code ที่คนรุ่นต่อไปไม่ต้องกลัว
“Write your damn tests.”
“ระบบที่ดี ไม่ได้เกิดจากการภาวนาให้มันอยู่รอด — แต่มาจากมือของคนธรรมดาที่กล้าลงมือเปลี่ยนมันทีละบรรทัด พร้อมเสียง test สีเขียวที่คอยบอกว่า… ‘คุณไปต่อได้‘“